باز هـــــم خیال تو مـــــــــرا "برداشـــــت" کجا میبرد

نمیدانم! آهــــای نارفیق... بازی ات که تمـــــــــام شد مرا

دوباره با همین لباس بی قــــــــراری دیدن دوباره ات بر سر

شعرهـــــــــــایم بنشان .....

دیگر کلمات با من راه نمی آیند بهانه ی تو را می گیرند تویی که کلمه شده ای و توی

قلبم جا خوش کرده ای . . . بیرون بیا و دستی روی سرم بکش ! چند وقتی است کلمه

به کلمه شعرم دارد به نا کجا می ریزد . . .

 گاهی آنقدر نگاهم را به نگاه گرفته ی قلم پیوند می زنم تا شاید چند جمله ای از تو بنویسم، ولی نمیشود

و تنها خاطره های خیس است که چشمان هر برگ خاطراتم را نمدار میکند. چقدر بی رحم شده ای!! هر

روز که بهانه ی پیدا کردن رد پای تو لا به لای کلبه های گرفته قدم میزنم، حقیقتی را می یابم که دلگیر

میشوم. و کاش میشد حرف هایی که از تو در کوچه های دلم مانده به بن بست نکشم و بازگو کنم ولی

نمیشود. عادت کرده ام که "سکوت" را نشکنم وقتی تنها کسی بود که مرا نشکست...

 براش بنويس دوستت دارم آخه مي دوني آدما گاهي اوقات خيلي زود حرفاشونو از

ياد مي برن ولي يه نوشته , به اين سادگيا پاک شدني نيست . گرچه پاره کردن يک

کاغذ از شکستن يک قلب هم ساده تره ولي تو بنويس .. تو ... بنويس

چه جوری شد نمیدونم که عشق افتاده به جونم

خودت خونسردی اما من, نه اینطوری نمی تونم

دارم حس میکنم هر روز به تو وابسته تر میشم

تو انگاری حواست نیست دارم دیوونه تر میشم

می خواهم برگردم به روزهای کودکی . . .

آن زمان که پدر تنها قهرمان بود

عشق, تنها در آغوش مادر خلاصه میشد

بالاترین نقطه زمین شانه های پدر بود . . .

 میشه خدا رو ح کرد و لحظه های ساده 

تو اضطراب و عشق و گناه بی اراده

بی عشق عمر آدم بی اراده میره 

هفتاد سال عبادت یک شبه به باد میره

برخیز که غیر از تو مرا داد رسی نیست

گویی همه خوابند,کسی را به کسی نیست

آزادی و پرواز از آن خاک به این خاک

جز رنجو سفر از قفنسی تا قفسی نیست

 حرف میزنی اما تلخ ! محبت میکنی ولی سرد !

    چه اجباری است دوست داشتن من ؟

   یادش بخیر…

    ‏”من بودم و تو”

    او بود و دیگری…

    این روزها…

    ‏”تویی و او”

    من ماندم و خدا

    خیلی سخته…
    به خاطر کسی که دوسش داری…
    همه چیز رو از سر راهت خط بزنی…!!
    بعد بفهمی…
    خودت تو لیستی بودی که…!
    اون به خاطر یکی دیگه…
    خطت زده..!